ben sana koşan evrenim
uzanır varlığına
coğrafyamda taşan tüm kollarım

gelişlerine gebe denizlerimde
kopar sana anafor yüreğim

durunca gözelerimin başında sen
yıkılır
bahar fışkıran dağlarımın zirvelerinde hâkimiyetim

dökülür üzerine mavi okyanuslarım
seyreder
kızıl renklerini güngörmez yıldız gözlerim

taşarım hasret yağmurlarımla
çöllerimde bent kurmuş seraplara

sür nadasa bırakılmış topraklarımı
sula
boğulsun taşkınlarınla

geçtikçe iç içe ruhlarımızın hücreleri
serpilir önünde ovalarım
açılır güneşim ay tünemiş kalbinde

deşer aşkın burnu göğsümüzü
geçer iç içe kıyılarımız
yerle bir olurum
göğüslediğin deryalarımda
başar sırra kadem, sivrilen engebelerim

akar tenine tenimdeki gül kokulu ıslaklık

Sultanısın tüm mevcudiyetimin
hâkimiyeti senindir Kaf dağında gömülü definelerimin

bir yer
bir göksün üzerimde salınan

aşarken atmosferimi
uzanırken ötelerime
merdiven olur sana tüm katmanlarım

bir inilti dolanır aşkın buluttan diline

bal yapar tüm arılar
bir kraliçe peri konar petekten dudaklarına
titrer çiçeklerim sana

yanar kraterlerimiz
saklar mağma
akarken
bir tek bize lavlar
ağlar
gurbet sılaya sıla gurbete

konaklar ne huriler gönlün bağında
acar gönül tülünü cariyen
ve huri sabrıyla aşkını kundaklar

sevdanın kölesi ise yürek
hem dünya
hem de öteler
çatlar
ahu bakışlı, nazarlardan
...
gül yürekli sevdalardayım, aşkın aşk kustuğu anları soluyoruz ruh eşim...!


Sude Nur Haylazca