Şehri yârim,
Çölümü kavuran sam yelim.
Okunmuş suyun duası çağıran,
Gül serpilmiş Deryam.
Gamzelerinden öpsem,
bağıracak kıpkırmızı, çatlayacak nâr.

İlk elma ısırığı öncesi,
El değmemiş Cennette uyanış.
Henüz günaha sürülmemiş ellerimiz.
İki dünyaya nişangâh, gözlerin gözlerime Mihrap.
Kirpik kirpiğe süngü, çekilmemiş...

Sen şehrinin kadim eşiklerinden geçip,
Beni sen, seni ben doğurmamış henüz…

Dizlerinde dizelerce hayal kurmaya meyl etmişim.
Kursakta kalan son lokma mutluluğu şiir şiir ağlamamışız başa omuz verip…
Eğilip öpmemişiz, öpüp eğilmemişiz kalp eşiğinden içeri geçip.

Şehri yârim,
Nârı zarım,
Nuh tufanım,
Dört yanım Derya Deniz...

Gök Dehlizinde uçuş uçuş değme özlemler yağmur üzerimize.
Şükür ile ıslandığımız,
Ruhuma yâr.

Dokunmaya ziyadesiyle serap,
Ummanı aşk, aşkı umman.
Ruh parçam, düş düşe düşüp sarılıp ısındığımız uyku.

Kalbimi taçlandıran,
Göğsüme sığmayan uçuş uçuş heyecan;
söyle…
Leb-i derya düşmüşken biz bize…
Sen kimsin? Ben kimim?

Vaha Sahra
02 12 2025
11:59