Geceleri bir çırpıda çıkılan ayın ardına gizlenip
dünyayı izliyorum sakin bir uzayda
Uzayın orası öyle sıcak ki

Gündüzleri geceleyin güneşi seyrelten bir açık beyazın
sığınaklarda sarıya çalabilme ihtimalini gözardı ediyorum
Tablolar tasarlıyorum güçsüz lambaların altında
Sonra sağanaklar başlayıpta sığınaklar koyu griye bürününce gece
sanki sınırları mavi boncukla bezeli benzersiz bir gayya oluyor

Ölülere özgü soylu bir suskunlukla konuşmaya kalkıyorum
göz kapakları olmadan uyumanın ne anlama geldiği
geliyor aklıma

Kışlık kardan keskin bıçaklarla anakaraları düzenleyen melekler
kanatlarına göğün göğsünde kızıl kesikler açmayı öğretiyor
Bunu görüp sırları sararıncaya dek küfe yatan yalak bir seri katil
gündüzleri kenan illerinde sırıtarak salınmaya yelteniyor
o zaman nefte yatmış gözleri gözçukurlarını bulamayan iblisler
faltaşlarına sarılıp yeryüzüne yedikattan yağarsa ve yarısına
uyulan uzlaşmalarla altüst olan ilgiler sündükçe sünerse
Işık hızından hızlı hazlar rahimleri deşmeye devam etmez mi
Ki damarlı tonozlarda çatlayan tünellere saklanmış çığlıklardan
çıkıldıkça rahatlayan rant sakinleri granitleri delen bakışlarıyla
bebeklerin iblislerden kutsal kitapları koruyacağına inanmak isterlerse
ne olacak

Ne olacak işte iştahsız ejderhaları azdıran alevleri yanardağlardan
koparıp kaçan kahramanların kılıçları bir trajedi ile burkulup
uçurumları uçsuz bucaksız derinliklere devşiren şeytanın
et tutucu kancalarına geçecekler geceleri . Ve sonunda
ayetlerle örtünen kadınların memesinde uç veren gizil
anarşist kahverengi karşısında çıplakların albenisi tarihin
tunçtan taslarında bir çıngar çalkalalayacak

Benimse beynimden
turnosol taşlarının aylasına aldanmış bir pıhtı kalacak geriye
geceden. Geçsin içimden cehennemleri veremli yerler gibi
kayda geçen sanrılar. Sancılar geçsin aykuşaklarının altında

169İst.