7
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1471
Okunma
Civcivli akşamlarda
Minyatür albeniler takınan bir şiir
Kırmızı ışıkta durur. Durmaksızın
Gözyaşları içinde soldan giden sözler
Sağa çekilir
Makinelerden midesi bulanan akıl
Cahil cesaretini düşürüp kanlar içinde
Kısır kalır. Ve kaldığı yeri artık
Hatırlamaz o şiir
Hiç kurcalanmamış bir kilit kayıp dilini
Şifalı sular dolu kurnalarda arar
Saldıran kara ormanlarda
Bu bir kulunç tutulmasıdır. İnsanla ah
Ah’ la aşk arasında geçen
Raflarda imha bekleyen
Sus basmış birçok; çok önemli an
Anlaşılmak için şiire yaltaklanır
Bir görmelik düşün hatırına
Düşünün…
Kalbine dokunmamak için
Yüzünde yürüyoruz acılarımızın
Uzamış tırnaklarıyla parmak uçlarımız
Pençe gibi. Bilmiyoruz…
1462bin10İst.
5.0
100% (7)