Ey rahman ve rahim olan kudret: Yardım et şu aciz kuluna.
Bu hal-i erkân ile neyleyim gülüp coşmayı, koy beni ecel tahtına.
Senden gelmişse severim dert-i alayı, n’olur atma beni insan güruhuna.
Şikâyetim var Allah’ ım bana sitem yazdıran şu kullarından.

Sen yarattın diye sevdim insanları ve şu kâinat-ı âlemi.
Kör düşünceye vasıl olmadım ki neyleyim fani olan beşeriyeti.
Şeytana hâsıl olmuş dillere, lisan-ı karşılık versem: Zulüm saçarlar şimdi.
Şikâyetim var Allah’ ım bana nefreti yazdıran şu kullarından.

Nankör olan gardaş mal kaybetmiş; Gezer deli divane.
İnsanlık gönlüne para doldurmuş; Koşarlar zulümden zulme.
Eyvahlar olsun bu gören göz; İştiyak ile bakar oldu kabre.
Şikâyetim var Allah’ ım bana karamsarlık yazdıran şu kullarından.

İş, aş derken; Kapıldık nefs-i arzulara.
Saatleri katık edip, köle olduk şeytan diyarında paraya.
Vurduk, kırdık; Hakk diye haksızca kıydık canlara.
Şikâyetim var Allah’ ım bana zulüm yazdıran şu kullarından.

Bir ana oğlunu yere göğe sığdıramaz övüne övüne.
İnsan kıymeti boğulmuş, fülüs dolu bühtanlı gönüllerde.
Boş yere anlatma onu bana; Benim gibi yalandır oda, yalan içinde.
Şikâyetim var Allah’ ım bana kötülüğü yazdıran şu kullarından.

Bugün içimdeki hasret Muhammet der: Allah diye inler.
Çoluk çocuk, genç, yaşlı derken, Mahmut Enes’ de ölümü bekler.
Beni anlamayana sitem etmem artık,, hâlis kulların bana yeter.
N’olur Allah’ ım beni dünya heveslerinden arındırıp, çağır huzuruna.


11/03/2010

Mahmut Enes YÜCEL