Yağdı yine ağustos’ da karlar.
Ağladığımıza gülüp geçer beyler ağalar.
Dost dediklerimiz koskoca ahmaklar.
Güvenme koçum; Kendinden başkasına.

Dünyanın servetine, babadan kalacak mülke.
Erişilmez sandığın makama mevkiye.
Bin saadetle yaşayıp giderim diye,
Güvenme cancağızım; Bugününden başkasına.

Hısım akrabanın bilmem gözü nerde.
Para dolmuş onların özüne.
Bir selam versem hepsi girer deliklerine.
Güvenme Mahmut’ um; Sen Hakk’ dan başkasına.

Meyil verdiğin hayat, götürür seni çıkmaza.
Şu şair senide satar bilinmez iki satırda.
Dün tanıdığın kızın hoş lakırtısına,
Güvenme koçum; İnançlarından başkasına.

Mahmut Enes yüz bin tokat içinde birine ağlar.
Yanlızlığına sitem edip karalar bağlar.
Sevindiği günlerde bile efkârlı şiirler yazar.
Güvenme lan deli; Sen kaleminden başkasına.

16/10/2006

Mahmut Enes YÜCEL