Söğütlerin dalgınlığıyla burkuldum yine
cigaramın ucunda sallanırken mahpusluğum
hiç adresine ulaşmayacak bir mektup kadar özledim seni

ne anlatsam yarımcamış bir destan
suyun bilge görüntüsünde aradım hatıralarımı
baharı yaşarken baharı özlemek gibi birşeymiş aşk
sorarsan müebbet hapis köylü Osman’a
ama ben yine de sordum usanmadan
duvarlardaki tarihi iniltilere
saklanmış sevince sordum
kızıl şafağını direnç yüreklerin
usulca sesini dinlediğim fesleğene sordum
yorgun bileklerle ipe dizilen tespih tanelerine
bir umudun girdabında tüketilmiş nefeslere sordum
özlemin ne olduğunu

dünyanın bir ışıltılı düşler gezegeni olmadığını gördü bu can
saçlarında serin bir sabah yeliyle düştü kavga yoluna
ses eskidi bekleyişlerin dar çekmecelerinde
umut seyreltildi
ama yine de bir şiirim var
yarının çocuklarına


çöllere de yağmur düşer
belki sabah belki ikindileyin
ya da bir nazlı akşamüstü
unutmasın gül yüzlü kardeşlerim
akça bir kum dağının ardında yeşerecek bir hayat var















SARP ÖZDEMİR