Kapağını aç
Ve ilk sayfasını çevir kalbimin
Oku…

Gece olunca dokunup uyandır yıldızlarımı
Denizlerimin kıyılarından yürü
Ay’ın en yorgun
Güneşin hiç olmadığı vakitlerde

Henüz ilk dalga çarpmadan kayalıklara
Kıyılarıma vurmuş cesetleri ilk sen bul
İlk sen öp alınlarından
Ve ilk sen ağla annelerinden önce

Dar patikalarımdan geç
Seni bana hatırlatacak şarkılar söyle
Kulağını uçurumlarımda yaşayan
Yabani bir çiçeğin göğsüne yasla
Ürkütmeden dinle kalp atışlarını

Esirgeme kimseden
Soranlara;
En güzel düşlerin
Ve en ışıklı şehirlerin yollarını tarif et
Karanlık sokaklarımda aydınlığı ararken
Ama en uslu adımlarınla

Bul beni,
Yaşlanmış bir ağacın terli gövdesinden akarken
Varlığımı varacağı son istasyona götür
Damarlarımda, eski bir haziran sıcaklığı dolaşırken
Ruhumda, oldum olası soğuk bir aralık gecesi vardır benim…