Ağlamayı özlediğim yerde gülmeye hasretim.
İnsan aradığım yerde dost’a nasıl erişeyim.
Zalimmiyim, mazlum mu; Ben beni bilemedim.
Namert’ den merde ömür pervası şu hayat.

Aha geldim yaşıyorum, yarın düşerim yollara.
Doğarken ağladım bugün gülmek haram bana.
Sitemlerim ah-u zardır, bunu kim anlaya
zalimden güzele ömür pervası şu hayat.

Bugünden ziyade mazim ağlattı beni.
Yar dediğim üzdü, dost dediğim vurdu sillesini!...
Babadan geçtim anam bile yüz çevirdi.
İnsandan insana ömür pervası şu hayat.

Beni sorma ben sende gizliyim.
Kalpten bedene; Sorma halimi, bende bir faniyim.
Ne oldum demedim: Biliyorum ki toprağın esiriyim.
Yaşamdan hayata ömür pervası şu hayat.

Mahmut Enes haline kâh güler kâh ağlarım.
Seni bilemedim, insandan ziyade kalemime sorarım
Anladım ki: Olup biten her şey varlığım.
Kabirden mahşere ömür pervası şu hayat.


12/08/2009

Mahmut Enes YÜCEL