şehrimin en ıslak yerindesin
sulu sepken bir yağmurun duası var gözlerinde
derin kuytularda şaha kalkıyor iman tahtası
yelkovanla helalleşmeyeli çok oldu buralarda


gönül hangi dala konarsan kon üryan düşersin geceye
ateş böcekleri aşkı alevlerken çok zorlanır kovuğunda


açıyorum karanfil kızılı ellerimi
dualar hangi renkten nasiplenir
yüzümde zaman çizikleri derinden
öfke nöbetlerini terime gömüyorum


yüreğimde kırıldı aşk penceresi
beyazın dolduruyor gecelerimi


karanfilden gözyaşı dökülecek tomurlarıma
canhıraş serçe kuşları yuva saracak önüme
artık çırpılmayacak sahan altlıkları terastan
dikizlemek yok komşu oğlunu perdeliklerden
ellerimle uçurmadan açmak yok pervazları
menekşenin dili kurudu suya hasretinden


benim şehrimde zifiri dualar dökülür
çöle dönmüş kuru dudak aralarından
karanfil kokusu menevişlenir başımda
sokaktan geçen bir garibin ölüsüdür susum
kimsesizler mezarlığını yırtar sokak kedileri


karanfilden pencereler açacağım zifiri dualarına şehrim uyanmadan
hayat karmaşasına ekmek telaşına şimşekler kıracağım yağmur salalarına

12.03.2010