0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
594
Okunma
bilmezdim önceden
bu kapı ardı gülmelerini
bu zamansız kıkırtıyı
gözlerimdeki sarı kupür perdeler
ve ellerimdeki alaz soğan halkası
bitmeyen ömrüme dikiş bu nasırlar
gelmeyen gölgelerin ardında kaldım
bitmeyen yarınların zamanında...
hani açılsa bu kapı ve ardında sen
beyaz bir gelincik tülünde gelse rüyaların
kırmızı bir gonca gülünde
inan ardımdaki sırıtmaları
ve kirlenmiş anılarımı
teyellerdim sensiz
yıllara...
ah!
Gülnihal sokağın hırçın kızı
açmamış güneşlerin dili
geçmeyen adımların
toz duman seli
sürüklendim
kapı önlerinde
dil üzengisinde
bir kısrak eyeri
işçiliğinde...
ömrüm ki;
sana adanan baharların
dipsiz geçen kuyusu
kapı kertiklerinin
dilsiz düğmesi
olmamışların
dal sürgünü
hadi adayalım ruhumuzu
gülbahara açılan kapı
Gülnihal...
5.0
100% (1)
