Eyy Melek!
Duasız aminlerin
Son demindesin
Senle buydu çiçekler böcekler
Senle doldu nihavend peşrev
Dilimin yarasında yaran
Gönlümün hüzzamında
Yaşam bir kelebek kanadıysa
Ve bir tarla kuşuysa ölüm
Sevdann en dibine
Umudun körüğüne
Vurdum başımı...

Burdan alıp gidebilirdim de
Sensiz nihan kuşlarını
Arı dölütlerini
Perçem makasını
Gül hatmilerin kanamasını
Uçları delikli bahçevan eldivenin
Ruhuma dikenlerini
Olmuşları ve daim
Olmamışları...

Ham meyvayı koparmadan dalından
Seni sevda gibi düşünüyorum
Alaz alev başak ve üvendirin
Sap saman misali...

Gözlerime örülen kanaviçe bakışlar
Ve ardında ölü ceylanların seyri var
Bir şansın olsa derdim
Önce ekmek çalardım
Aç bakışlı kedilere
Dirgen köpeklere

Sonra bir adam yazgısına bağlardım
Belik örgü saçlarımı/

Ahh!
Bir şansın olsa...
Yılkı aylarında evrilirdi dünya
Ben olmazlarım sen olmazlara dönerdi
Bu egoist zamanda ve bu dipsiz tavanda