1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
397
Okunma
demem o ki!
ne zaman gelsem bu bahçeye
güllerin ve hatmi çiçeklerinin
sıcacık açtığını
göz doldurduğunu
gördüm...
saksı yüzlerindeki o samimi
göz atışlarını
ve saksıya doluşan
gözpınarlarındaki yaşı
karışır ahengime
tomur olmuş
söz aşinalıkları
pirim...
ölü cennetin kuşları garip
saçlarına doluşan gazel
acılardan pörsümüş
alışkanlık halleri
dönerdim evet
o beş para etmez eve
verandalarında gizli
sevmek yaralarım....
ben ki!
nice kumrunun kursağına
yar doldurmuşum
nice anaya ağıt
eğri belli bardaklara
ruj cilası/
dön deselerdi
kendimden gittiğim
kadınlık gururuma
biçare yalnızlıklar gömerdim
yeniden büyüsün diye
kardelenler...
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz