Bu destanı yazmaya diller yetişmez diller
Yaraları kazmaya eller yetişmez eller
Kanayan dikenlerin üstünde açmaz güller
Anaların dilinde ağıttır Çanakkale.

Bakın şu gözlerine mim yürümüş Seyidi
Saçları kınalanmış üstsüz yatan yiğidi
Hissizlik toprağında bu kanamak ne idi
Kundaklı bebelere ninnidir Çanakkale.

Geçecek biliyorum dilde açan yaralar
Bitecek savaş denen bu zalimlik karalar
Hendekler arasında arşa değen naralar
Genç kızların çeyizi alıdır Çanakkale.

Cephede elden ele dolaşan bir sigara
Yara bere ellerle yazılan Gül Nigar’a
Paltosu delik deşik yaralanmış fukara
Babaların alnında şereftir Çanakkale.

Gözyaşları birleşir gökteki yağmurlarla
Eller yere kapanmış dua’ sız çamurlarla
Bacıların teştinde arpadan hamurlarla
Dile oruç eyleyen vicdandır Çanakkale.