Sen
Yalnızlık çiçeği
Tezgâhımdan sonsuzluğa uzanan
Kaç gece buluşmasında uykusuz
Simli desenlere işledim gözlerini

İçimin sıkıntısı pencerelere vuruyor
Bozuk karanlık yollara
Yukarlardan mezbaha tarafından gelen
Kesik kesik sahipsiz köpek havlamaları
İçeride terlemiş tavandan sarkan
Floresanların donuklaşan ışığı
Uykuya hasret gözlerimi acıtıp duruyor

Ama yüzlerce makara uğultusu
Aklım hep bir gazete haberinde:
"Tekstil işçilerinin sağır olma tehlikesi"
Gene de adını işitebiliyorum
Gece kuşlarının kanat seslerinden
Bir denizi aşıp tezgâhıma düşen
Bu gecekondu mahallesinin eteğinde
Artıyor özlemim
süreğen yalnızlığım

Bir annenin tüm sevgisini
Örtüyor musun çocuğunun üstüne
Şiirsiz kalınca geceleri
Ben kanamasın diye
Yüreğime bastırıyorum uçuk
Tütün rengi saçlarını

Ne çok arıyorum sonra
Solgun yüzünde sürekli ayrılığı
Yeni bir desen için umutlu
Eğildiğimde özlemin tezgâhına
Gülüşünün uzak duruluğu
Ağarıyor her mekik koşusunda