Mavi gökyüzünün yüreğinde hüzün
Bir üveyikten satın aldığı utanç
Daha günahlar düşmemişti sabahın böğrüne
Haksızlık etmeden doğan güneşe
Ben dedim ki en kötüye inanırım
O ne biçim iş öyle! Ahmaklıktır demeyin
Nerden bileyim içinde demlediklerini
Sen sabret kusur
Hizmetim merhamettir kendime hürmettendir

Haberin var mı?
Tanrının bizi gözettiğini
Tanrı derki! Benim size hediyem
Merhamet boynunuzun kolyesi olsun
Kusur arzusu öyle bir şeydir ki, göğsünde bırakmaz iman

İnsan niye kötülük ettiğini bilebilir mi?

Özü nefret olsa da
Gözündeki ifade, keyif almayı değerli kılan
Gözyaşlarımızın rengi aynıdır
Bir tatlı söze avlanırım
O da benim kusurum
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne güneşler batıyor!
Değer vermek ikinci benliğimdi
Kadir kıymet bilenlerdenim
Ben dedim ki
İnsan olmazsa, dünya ne işe yarar?
İçimdeki aşiyan sevginin hazzı
Kıymık kıymık beynimin her yerinde yürüdü

Göğüs olmazsa, yürek nereye konur?

Ben
Masun yüzlü şefkatli gönlü güzelleri severim
Bir de itimatlı tüccar maşukları
Mülkü akıl
Düşündüğü her şeyi söylemeyen
Söylediğini düşünen
Az konuşan, çok bilen
Ruh güzelliği çehre güzelliğinden çabuk görünen
Öyle severim işte

Ne bir yüz düşünür ne hatırlarım
Kaderin güzeline fenasına razıyım
Kadersizlikten korkarım
Bir insan düşlerim mevzun
Merhametle annesini severse
Onun her şeyi tamamdır
Annesini sevmeyen hiç kimseyi sevemez

Zihin acizse bilimden, âlim olmak mümkünmüdür

Kitaplar, ruhların dilsiz dostları
Okumuşların cevaplayamayacağı soruları
Tüm kitaplar makbulümdür
Kitapsızdan Tanrı’m bizi korusun
Kimliksiz olmaktan hüzün duyarım
Tanrının adaleti! En çok beğendiğim
Tanıksızdır mahkemesi

Sağtöre güzellikle imtihan olur
İnsan vicdanınla
Meziyeti, erdemi yöneten vicdan
Ezinç gibi bir şey duyuyor
Zindan kalbin sahibi gardiyan
Cennet, cehennemden
Kime ne?

En büyük korkum kendime yalanlarım
Söylemek ayıp değil ki
Kutsi bir vazife gibi ifa ederim
Hata yapmaktan korkmuyorum
Hatalarım, en büyük terbiyeci gücümdür
Verdiğim bütün sözlerin sorgusu benden sorulsun
Hislerimin fazileti saadetimdir

İnsan neye sabrettiğini bilebilir mi?

En çok muhtaç olacağım
Dilek ağacına takarım sabırlarımı
Gece gündüz rüzgârda salındıkça zikreden dalları
Yaprak yaprak patlar
Bilemezsiniz ne güzeldir onları toplamak
Terler avuçlar, kesilir soluklar
Ne güzel sermaye, en büyük servet, ferahlık sarar içimizi
Nimete şükür diyenlerdenim

Başkasının âşklarından bana ne
Dökülme yüreğimden
Dökülen doldurmaz kabini
Seni senden almıştım ya
Âşk sorusu? Evet yangın! Yine de şahanemsin

İyi bil ki
Ben en çok benim olan adamı severim
Birde kendimdeki sadakati
Geldi çattı
Arzularım inanamayacağın kadar ağır
Ben yıllarca yaşadığım için ölmeyeceğim
Bir ömür üzerine vazife duygularım
Ölümüm bile o adamın kusurundan olmalı!

KAYIP YALDIZ