kıvranırken insanlık şirkin kundaklarında
doğdu Muhammedî nur mekke şafaklarında

bastı bağrına şehir doğan bu öksüz canı
kuşattı kâinatı bir mevlüt heyecanı

yetimlik ve öksüzlük sarıyorken bahtını
abdülmuttalip açtı o’na gönül tahtını

kurak göğüslerinden süt verirken halime
gerçekleşti inşirah haktan ulvî kelime

üzerinde bulutlar titrerken gizlerinde
hasret giderdi güneş kumdaki izlerinde

vahye muhatap kılıp muhabbet etti mevlâ
müşrik kalpler huzursuz, kopardılar vâveylâ

zaman ve mekanlara o’nu sığmaz ettiler
zulüm ve haksızlıkla huzuru tükettiler

ufuklar kucaklarken mahzun muhacirleri
hasat eyledi ensar en mümbit ecirleri

mekke lisân-ı halle açarak kollarını
sanki asırlar boyu bekledi yollarını

muhammedî aşk ile fethedilen yürekler
girerken mahzun şehre kahroldu engerekler

şehri kuşatılmanın tarifsiz hazzı sardı
zulme aşina canlar birden farkına vardı

bir rahmet ordusuydu şehri kucaklayan ruh
inledi utanç ile şirki emziren güruh

intikam ve tekebbür yerle olurken yeksan
taaccüp kanat kanat, yüreklerde helecan

tevazu ve tevekkül durdurdu da zamanı
kusva boynunda secde titretti âsumânı

firak visale doğru akarken menzillerde
tekbir, şükür, hamd, sena coşuyordu dillerde

bir fetih ki bozarak istila ezberini
insanlık tarihinde aldı seçkin yerini

sevgi ve merhametle kuşatıldı gönüller
iman bereketiyle çözüm buldu müşküller

samimi imanlara lütfeyledi de Allah
şirkin simgelerinden temizlendi beytullah

şimdi mahsur kalbimiz nice sinsi putlarla
âlâ ünsiyetimiz zulümkar tağutlarla

iman ne zaman yırtar idrakten maskeleri
fetholunur o zaman insanlık mekkeleri

nasip olsun ümmete böylesi feth-i mübin
kabul et duamızı yâ ilâhel âlemîn.

Yusuf AKYÜZ