Dinle dostum benden nasihat sana
Çakal dağa karşı ulur mu ulur
Kindarlar kinini yaysa cihana
Hak neyse yerini bulur mu bulur

Sanma ki kötülük karşılık bulmaz
Ettiği kimsenin yanına kalmaz
Mazlumsan sabreyle hiç zayi olmaz
Mevla intikamın alır mı alır

Etse de hakaret ahmak tavlama
Özünü tüketip deme; “havlama!”
Zulme suskun kalmak hoş değil ama
Sözün orta yerde kalır mı kalır

Her fitne fırsatı ganimet sanır
Düşüncesiz güruh hemen aldanır
“Edebi edepsiz öğretir” denir
Âkil hamı, hası bilir mi bilir

Aşarak haddini etme arsızlık
Sebebin varsa da etme haksızlık
Savrulmaya sebep olur köksüzlük
Bununla insanlık ölür mü ölür

Hakim ol diline deme kem sözü
Sızar mikrop gibi çürütür özü
Çevirme yangına küllenmiş közü
Haksız da imana gelir mi gelir

Deme ki; “söversem kalır bana kâr”
Kem söz sahibinde kılarmış karar
Vermek istesen de doğruya zarar
Rabbin müstâkını verir mi veriri

Altın başaklar ver ol da gök ekin
Gülsüz dikenlerle anılma sakın
Gücüne gider de O yüce Hakkın
İnce eleklerden eler mi eler

İbrahim, bil cümle nasihat sana
Ziyankâr olmamak ziynet insana
Kesme irtibatı Bâki Rahman’la
Sıçrayan çamuru siler mi siler