el pençe divandayım gizeminde hayretin
yürekler görürüm gem almaz bir küheylan
yüzleştiği yangınlar ölüm gibi gerçek
kapıldığı hevesler hayaller kadar yalan
yine de meşk arar umarsızlık sofrasında
arzu yağmurlarıyla sırılsıklam insan
eritse de göğsünde nice fırtına yalımlarını
dağlar görürüm kelebek kanadıyla savrulan.

kem kaderini yazan eller görürüm çalakalem
dar ağacına öz canını çeken cellat
düşman sadağında ok sinsiliğinde ihanet
serkeşlik sofrasında kekremsi kerametler demleyen
özgür iradeler görürüm zincire sadakat kıvamında
örselenmiş yürekler; kırık dökük oluşuna sitemkâr,
sevdalar; sokak çocukları denli boynu bükük
ve yitirilmiş izler görürüm umut dağlarında.

derununda çılgın yangınlar semirirken
canlar görürüm biganelik alevlerine kundak sarmalayan
iradeler görürüm med - cezir kanatlarında tutsak
gönüller; heves bataklarında çırpınan.
hüzünler enselerim tebessümler ardında saklı
iğreti mutluluklar; maskeler ardında ağlayan.
adımlar görürüm nice menziller uğruna tüketilmiş
ve cilvekâr ufuklar; emeğin sinesinde naza doymayan.

bir damla huzur için çırpınıp durur da insan
her yöneliş bir hüsran açmazında söner.
saklı bahçelerde sürdürdüğü bir nice asude sefer
sözün sükut orucunu bozmasıyla birlikte
yaydan çıkmış ok misali vurur sahibini can evinden
yırtılan giz perdeleri görürüm en mahrem yerlerinden
fısıltılar dehlizinde hoyrat kasırgalarla lime lime
nedamet tandırında yanmayı lütuf bilen

kör kuyulardır endişe menzillerinde nasiplendiğim
yusuf’ça dilekler çıkarırım yola sükût suretinde
katıktır öz sızısı yaşlarına gözümün can kırığı hıçkırık
kem kader vurgunu akyüz’üm ellerimde
göğsümdeki ürkek yüreğin yitiğidir huzur bulunmaz
ecelim ihanete bulaşmadan, kirlenmeden gelsin isterim
çünkü bıçakla vurulan can çabuk soğur muş derler
ihanet vurgunu yiyen kıyamete kadar soğumaz.