alev kanatlı kuşlar gördüm
bir tefekkür vakti,
kora dönüşmüş güller
kanla beslenen diller gördüm,
ve hayatı gördüm pür telaş
varlığı vehim,

sözler gördüm sonra
muhabbet kadehleri içinde alımlı,
sakisi berduş, yareni sarhoş,
fısıltılar sofrasında vesveseler
ve yürekler gördüm ihtiras çölünde
âtisi vahim,

ibrahim’i gördüm sadakat sınavında;
hicabından gül açar ateşler
ve ibrahimler gördüm put mimarı
heves vadilerinde seyyah
nâr bahçelerinde bağbân
gülleri cahîm,

İbrahim!
putlara kabus olan cana nisbet;
tutku cennetlerin mamur, alımlı,
hurilerin şuh,
gözlerinde şehla kıvılcımlar
şehvete rahim,

ibrahim!
gizeminde ki viranelerde nikâb,
batakların nilüfer maskeli,
özünde kıblegahı tutkuların,
göz alıcı bir saray gibisin
mimarın kim?

ibrahim!
eyvaha düşmeden söz,
kanatmadan ruhunu azap çiçekleri,
parçalanmadan umut yelkenlerin,
kolla endişe limanını
düşmeden mücrim,

tut ki; bildim kendimi, zâtını bildim,
tut ki; sundum tut diye yüreğimi
yoluma çıkmadan siccîn,
tut ki; arınmak diler kalbim,
e ûzü billâhi min ennefsi vel vehim
rabbim tut beni, tut beni rabbim!
Yusuf AKYÜZ