rüzgârın dalında uyumuşum
Alnımdan öperek uyutma beni
bir yıldızdan
Bulutlara yazdım adını
menekşede parlayan çiğ umudu unutma

Tek seninle küsülü değilmişim
ayışığı küsmüş bana
Fırtına günleri
yapraklarını savuruyor
dallarını buduyor
bahçemdeki kiraz ağacının
çoban yıldızını unutma

Tanyerine çekiyorum gökyüzünü
Unuttunmu dilini zamanın
hiçbir çiçek konuşmuyor benimle

Sevinçle fırlıyorum oysa sokağa
bir uçtan bir uca dolaşarak kenti
bütün camlarını kırdım evlerin
sokakların yerlerini değiştiriyorum
yalnızlığın adresi aynı

uçup giderken alnımdan sonbahar
Kime kazıldı bu kadar mezar
Yüreğim kırlangıç karası öfkede
yüzüm bembeyaz uçurumunda anıların




Pervazına serçeler tüneyen
bir pencere ömrüm sana
Suya düşmüş söğüt dalı
Akşamüstü penceresi önüne oturduk koğuşun
Biri demirini dövüyor ranzanın
sılanda rehin kalsın gurbetim



nerelere kazdın mezarlarımı
kus uçmaz kervan geçmez kağnılarımı
nerelere gömdün acılarını
yüreğimde mezarların unutma