Bakma yalnız göründüğüme
Aslında çekinmeyip içeri girdiğinde
Kaybolabileceğin kadar
Kalabalık bir adamım
Şahidim yok;
sana gösterebileceğim ama
İnan bana!
Sıklıkla yankılanır boş koridorlarımda
Yolunu yitirmiş yabancıların, düzensiz ayak sesleri…

Bu ücra izdihamda bende kaybolurum bazen
Ve bulduğum;
En kuytu köşenin karanlığına gizlenip
Israrla susarım
Çünkü ben sustuğumda;
Derin bir anlamın esaretinde, tutsak olur sessizlik
Konuştuğumda, kör kuyular yedi renk ışıklarla dolar
Ağladığımda, üşüten zararsız yangınlar çıkar…

Haydi…!
Göreyim seni, son bir defa, ne olursun
Benim için yağmala şu sağanak yağmuru
Ve seni adi, çürük dişli, pis tebessümlü hırsız
Neyi bekliyorsun hala?
Çaldığın serin sulardan döksene üzerime
Bak! Bende sana söz, karşılığında
Daha önce hiç görmediğin
Narin bedeni henüz hazanı solumamış
Çuvallar dolusu, güneşle boyadığım
Sarı yapraklar getiririm omuzlarımda…

MEHMET AKİF ÇETİNAKAYA