4
Yorum
0
Beğeni
4,6
Puan
1244
Okunma
çatladı içimde cemre
parmaklarımda
küstürdügüm gülleri saydım
yetmis iki yil sürdü her gece
365 güne sabahsız girdim
silinmis ruhlara çizdigim resim
Hep bir bayram şarkısı
toprağın büyütemediği çocuk
ayakkabı bağın kırık
bayramların tüm evleri
avuçlarına döküldü
dudakların sessizce
kırılgan sesi puslu
çocuk ça ve ıssızdın
gözleri bögründe
nereye sığındın
yedi kat buzları eriten yıldız gülgünü
Nerelere dagıldın
şimdi Kızıl yanlızlık
sofraya serildi
ellerin susturulmuş kanadı
Sonbahar
sokağın ortasına döküldü
dereler çiçek açtı
Bir bankta bir meyhane
çağıranın yoktu
bakar ve gülümsersin
Donmuş karda
beyaz gülümseme ye
Çocuklar yakındır
uçan kuslara elveda
Ve bilirsin
asla oyun oynamayan çocuğu
artık uçamazsın
bir ağaçtan bir ağaca
Yuva ararsın
Zaten uçtuğunda
Kanadını kıran vardır
5.0
80% (4)
3.0
20% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz