metin,mehmet ve nuri’ye...

Elini göğsünün üzerine asmış bir adam
Kirvesini seferi sevinçlerle büyüterek
Yol bulduğunda bir uyanıklığa
Sureti haktan söz eder gibi
Muştulanır heyhat

İyilik efelenerek bir dağ olduğunda
Göğsün gözlerinden başladığın da bakmaklar
İblis sus bir yankıdır indinde
Sesi kendi böğrüne saplanan
Puştlanır heyhat

İçerisi kapkaranlık koyulu kelimeler
Dışarısı kilit üzerine kilit vurmuş
Doğruluğa ramak kala bir menzil
Kendi kündesinden mağlup olduğu zaman
Huylanır heyhat

Biz firdevslerimizi öldürmüş bay-kuşlarız
Hangi hüsranımızı ağlasak yalan
Bu yüzden söz yalpalanır dilimizde
Bu yüzden sadakatı yok saydık dinimizde
Medetlenir(iz) heyhat

Eyvallahımızı kör ettiğimiz pınarlardan
Kuruduğumuz bir çoraklık ikram ederiz
Gider bir satılmışlığın kurulganlığında
En olmaz damarımızı deşer
Beylenir(iz) heyhat

Her yarın dünden geleni misafir eder
Ve her kıvılcım ateşi körükler
Sırası gelen gider sırası gelen gelir
Senden benden ondan bundan hayır
Bulanındır heyhat

Hani bir tambur var ederek hayalde
Bir kumruluk zamandan nefes ederek kuranı
Aşkı meylenip cuş ettiğimiz vakitleri
İç geçirip bir tesbihatla mırıldandığımız
Yalanlanır heyhat

Artık Allah bir değildir
Suyun derisini soyduğunda akıl
Ve bir hazzın peşine düşürülüp gönül
Kalbi kalpten sıyırttığında nefis
Lâindir heyhat

Su üşür tuz kokar yokluktur var olan
Tozu duman eden bir hızla sevişir ya öfke
Tembihsiz kalmıştır muhabbetin burçlarından
Dalgalı bayrakları yarıya indirmek vaktidir bu an
Vaktidir heyhat

Hadi sen mısmıl olan ol
Dişlerini sökmüş ol
Günahın bağrında hiç doğmamış ol
Öl diril öl,ölmüş ol öl
Değilsindir heyhat

Artık bu adam sesini şiirin kabzasından tutarak
En derininden kesip kesip haşrini
Söyletmelik bir hınçla haklayıp kendini
İki gözünün arasına bir mahya gibi
Germiştir heyhat

Siz ey gidiciler
Bir kıymık gibi sağıldığınız bu gecenin kanını
Yılanbaşlı kadehlere dökerek
Kaşarlandığınız yılanlarınıza içirdiniz artık
Af rettir heyhat