Pencere önünde ekmek kırıkları
yanlızca güvercinler konuyor
hayatını vekaleten
televizyon önünde yaşıyor

çalar saati yok güneşle uyanıyor
Gürültüsüz sessiz, günler geçiyor
ütü temizlik yapacak her bi seyi var
yemek vakitlerinde boğuyor yanlızlıklar

o kadar temiz ki şüpheli evi
Tüm şu yaşanmamış mekanlar gibi
dirençler kırılmış savaşlar kaybedilmiş
ta Isa dan beri talan her yeri

yıpratan yıllar değiştirmiyor
yanlızca yaşayanlar solar gölgeler zaten degismiyor
televole basından öğreniyor
yaşam hikayeleri deriyor
Ama en kötüsü bile değil banal
Sonunda buluyor her seyi normal

Her akşam mis kokular sürünüyor
Ama uzağında her şeyin kimse dokunmuyor
sevmeden sevilmeden zaman uzuyor
Vakit geçtikçe unutmayı seviyor
hayalleri o kadar sıradan, biliyor
On ya da yirmi fotoğraf sayfası hayat
ve sonuç, dengesiz yıllık gizemsiz hayat