Nerde yolumu yitirsem
Hep sana tutundum
Hayallerini kuşların kanatlarına asmıştım
göklere tırmanırken çocukların kahkahası
her şeye geç kalmış güvercin eyvah


uyandığımda her sabah
Bir kadın dikiliyor karşıma
Her yanı gün gibi aydınlık ta
Düşmanım sabah

kıza ve oglana adanmış ormanım siyah
büyümek ellerinde gölgende yan yana
yıldızların parlaklığı canavarca
fikrine tanık tatminsiz gece de
cami de otel de
okyanus kenarında, kumsalda
ne kadar dinlenilecek mezar varsa
hepsi mübah



bir dalga kum üzerinden aşıyor
asmış mavi paltosunu okyanus
dehşet içinde vahşi ve çıplak
ölecek çocuklara ağıt yarın
katran gibi düşüyor geceye duman

medet umuyor
akşamdan çeyrek bekleyen
Soğuk nefesli rakı
Bizi baska
iklimlere götürür mü
Geceye çılgın gibi düşüyor duman


yarın öleceklerin üzerinden
sabah gülümsemeden uzaklaşıyor
Gece de duman diz çökmüş üşüyor
beyaz bir hüzün bizi bölüşüyor