son kuşlar
son yaz bahçeleri
son satırlar
son öpüş

son dokunuş
son bakış
son aşk...

hani olgun bir nar gibi
dolu bir başak gibi

hani o
yağmura doymuş toprak gibi
bire yüz vermiş
bereketli yüreklerin son hasadı
son aşk...

heveslerden
kavak yellerinden
taze baharlardan soyunmuş
güze durmuş
son yaz bahçelerinin kuytularında
gönlümüze düşen Eylül mehtabı gibi

soluk kesen ihtişamı ile
son armağanı
son aşk...

o bildik alaca karanlığın
loş odalarına düşen gün ışığı
kamaşması gözlerin

dağınık yatak,
kör ayna
derbeder anılar
ve yoksul umutlar
mum alevinde yaşayan
o sevgili hüzünler



ok saplanmış kalpler çizilen
ve acemi bir iki mısra karalanan
o en büyük sırrımız
elden gönderilen mektupların muhatabı
yüreğin ilk sahibi
o ilk sevgili gibi
ilk aşk tadında

gider ayak yazılan
ve nağmelenip sazdan dökülen bir sevda güftesi
bir veda armağanı gibi

son kuşlar
son yaz bahçeleri
son satırlar
son öpüş

son dokunuş
son bakış
son aşk...


Ceyda Görk