pervasızca
ulu orta baskınlarda cinnet devriyeleri

gidip gelip yokluyorlar akıl hanemin köhne kapılarını
taşlıyorlar perdesiz camlarını

mesken tuttular haylidir
harap gönül duvarlarımın ardını

bekliyorlar
duyuyorum fısıltılarını

biliyorum
pusuda namluları
ve namlulara sürülmüş vedâ kurşunları

biliyorum ki
çıt çıkarsam
gölgem de dahil
delik deşik edecekler benden arta kalanları



canım yanıyor
söndürün çevremde yanan tüm isli çıraları

tenimde kızıl kırbaç yaraları
ve çürüttüğüm simsiyah bir sevdanın son mısraları

ilişmeyin

bırakın kalsın saçlarımda
yetim rüzgarlarıyla son eylül harmanı



gece ya da gündüz
fark etmiyorsa artık
vazgeçirememişse
eğer
hiçbir yenilgi akrebine aşık yelkovanımı

anlayın ki
faydasız bir defindir elde kalan

yorulmayın

ben çoktan gömdüm suretimin düştüğü aynada
kırkı çıkmamış günahımı


CEYDA GÖRK