fırtına öncesi sessizliktik
belki
kimsesizlik

sıklaşan soluğun acı çehresinde
gergin bir yay gibi kasılmış çizgileriyle
pembesi çekilmiş dudaklara mıhlıdır artık gerçek

biz bittik

...

ne çok "gibi" var söylenmedik
ne çok "belki"
"keşke"leri mazi çamuruna bulanan misketlerdik

bir çıtır simittik
soğuduk
öksüz kaldı susamlarımız
düşlerimizi serçelere bile beğendiremedik

beklemektik
özlemektik
sevmektik
aslında sevdanın ta kendisiydik

tam sevecektik ki
dört koldan çevrildik

yürekbasan kâbuslara yenildik
vazgeçtik

...


el çektik
gözden nihân olan sevgiliden

bir taht kurduk içimizdeki sultana
saraylar süsledik
cebimizde bir koca delik

lâkin
gönüldeki varsıl cömert mi cömert
yetinmedik

şadırvanlarından gürül gürül sevda akan
kervansaraylar
külliyeler serptik
methiyeler
naatlar rübailer yazdık
besteledik

her akşam gün gibi
çekilip ufuktan
sevgiliyle gözgöze
has bahçelerde gezindik

çoğalttık vuslatsız hasreti
aşk içre aşk olduk
biz
bizden gittik

fırtına öncesi sessizliktik biz
belki
kimsesizlik
kendi halimizdeydik

bittik

CEYDA GÖRK__16ağustos2009