avucumun içinde yitirdim bulamıyorum
bir hayat çizgim olmalıydı benim
şöyle alabildiğine ferah
aydınlık

aşk çizgisi
iş çizgisi
çoluk çocuk

kaderim dandini
lây lây lôm
safam olsun

sormayın
bir mutluluk bir mutluluk


Venüs tepesi dedikleri bir yer var ya hani
ne kadar ayıp yasak günah varsa
el falında oraya düşermiş hep

ne geldiyse dertten belâdan
ve ne çektiysem gönlümden yana
o tepenin kuytularında geldi başıma

bir adım daha atsam düşeceğim ya
serçe parmağın altındaki
adı her ne ise o seyyarenin tepesinden
her seferinde
kader çizgim mani oluyor nasılsa



soluk soluğa tepiniyor yıldızlar başucumda
benim hengâmem sol avucumda

sımsıkı yumsam mı diyorum
kalsın mı o âşina çizgiler

yoksa açıp uzatsam mı bulutlara bin duayla
yıkasın yağmur
silsin rüzgâr
ne var ne yoksa

...

olur mu olur
bir kumar da ben oynasam
kartları mahir ellerde karılan bir poker masasında
restleşsem hayatla

servet kazanmak değil derdim
mâziyi sürsem masaya dört as’la
üç aylık beşinci bir mevsim versinler karşılığında

bir mevsim ki
hasretten âzâde
sevdâya adanmış
çocukça öfkelerle parlayıp
kadınca nazlandığım akşamlara sönsem masumca


becerebilirsem eğer
yeni baştan

ki hayali cihan değer

kendim için yaşamak istiyorum biraz da


CEYDA GÖRK
27 Haziran 2007 sa:05.48