katmerli bulutların inci grisine
ebruli ibrişimler bağlamakta
solgun benizli güneş huzmeleri
donuk bir tebessüm düşmekte Boğaziçi’nin mahzun yüzüne

derin bir iç çekiş gibi serâpa hüzün esmekte bâd-ı sabâ
kıyılarda yalılar
yamaçlarda köşkler kederde

bir varmış bir yokmuş
heder heder içinde

henüz silinmemiş
az önce okunan ezân-ı Muhammedî’nin aks-i sedâsı
gezinmekte gök kubbede

suların mavi teni
eski temmuzları anmakta ürperişlerle

mor salkımlar
yarı ölgün akasyaları teselli etmekte
o köhne yalının bahçesinde

ve
kıyıya yakın harap kameriyede
sararmış bir fotoğraf gibi
bal köpüğü gözlü bir kadın
örtmek için siyah saçlarına akşamı
kıpırtısız
beklemekte

avuçlarında kuru gül yaprakları
mahzun
hummalar içinde

saatler
yorgun vapurlar gibi
çırpınan yüreğine inat
bezgin telaşsız
umarsız bir seyirle geçmekte

ve akşam________

erguvan gölgeli camlarda
güneşin yangını sönmekte

ve işte
yanında beliriyor beklediği
bir martı aklığında geliyor nihayet
eski ve küskün sevdasının hırçın hayaleti

gülümsüyor kadın
ah ...onu halâ nasıl sevmekte

şeffaflığı bedenini ruhunu delip geçmekte
çözülmüş eski suskunluğu
çığlık çığlığa söylenmekte
itham etmekte durmadan

düğümlü isyanlarını
susan şiirlerini
kavuran hasretini hiç bilemeden
-neden
-neden gelmedin... demekte durmadan
nasıl öfkeli
ve gözyaşları içinde

susmakta kadın
cevabı yok
ölümüne sustuğu o yemin üzre
pür keder mazi
süzülmekte kirpiklerinden o rast kâr-ı nevle

dönmekte
durmaksızın
dönmekte semâzen gibi gönlüyle
içinde hiç susmadan üflenen neylerle

hatırlanıp içilmeyi bekliyor gibi bir yanı
kristal bir kadehte yarım kalmış gül şerbetince
ve hazana yenik kızıl bir yaprak güzelliğinde

rıhtımda dağılan dalgaların tuzlu zerreleri
okşamakta yüzünü sevgilinin elleriyle
ve hiç açılmamış bir sevda mektubu gibi
öylece duruyor ömürlük hatıralar gözlerinde

beklemekte
zamanı yok ederek
nefesini tutarak
beklemekte

ve artık________
gitme vaktidir

usulca yerinden kalkıp
uzun eteklerine sarılan kuru yaprakları okşuyor gözleriyle
gölgesi
büsbütün inen gecenin lâciverdinde
usul usul yitmekte

gitmekte
bir daha hiç dönmemek üzere
benliğini eriten hasreti sürüklemek için var gücüyle
gönlündeki tevekkül mahremine
çilehânesine gitmekte

ve gözden kaybolmakta
ardından ağlayan
hicaz hümâyûn bir bestenin nağmelerinde...

ceyda görk
1 mart 2008 17.25