çekildi güneşin, sustu dilin

kesildi, dallarıma yürüyen suyun

bilmem, nereye kadar gider bu hâlin


içimde dindiremediğim özlemini

haykırmak istiyorken

uyutup, ölüm sessizliğine salarım


geçmişe dair izlerden

yalnızlığıma açar, ateşten kırmızı güller


yüreğimde, ölümle beslenen kör inanç

çocuksu bir umudun, delişmen günlerinden kalan


günbegün büyürken boşluğun

her şeyde bir mühür var iken gözlerinden

rüzgâra teslim suskunluğunun

sırına sakladığın

nasibime düşen payı bilmek istemem

ne kadar az bilirsem , o kadar az incinir / kanarım


sonbahara girdi bahçem / de bir yaslı bahar kokusu

küskün / yapraklarını döker akçaağacım


özlerim diyorken, yalan dillerin

masaldan ibâretmiş söylediklerin


anladım bir kibrit aleviymiş, geçen günlerim

mevsimler, tebessümsüz doğacak dudakta...



Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.