"Şemsi Belli Anısına"





sizdiniz o sizdiniz
hani, çokça beklediğim
bunca zaman gelmediniz !
ahh! neredeydiniz
daha önceleri neredeydiniz ?

bu mevsim / benim için geç biraz / bahar güneşim /dedi
mahçup edâyla, aşka âşık kadın

mevsimler arasında fark kapanır mı ?
ateş olup yakma sonra
ruhumun durgun denizinde fırtınaya atma !


sen / dünyâma altın ışıklar saçan müstesnâ kadın
güz çiçeği olsun senin adın / dedi genç âşık...


VE AŞK

sen adınla tezat bahar goncası
renklerin ile kokun tutuşur teninde
saçlarında her mevsim, taze leylak kokusu

destansı güzelliğini yazamaz hiçbir kalem
sihirli olsa bile ucu

aşkına pervâne sana dönerim
mâbedimde bir tek, senin aşkına olacak ibâdetim

güz çiçeğim, son sığınağım
sen / poyrazlara dalga kıran oldun içimdeki denizde...

gözlerinde, mevsimlerin ışıkları tutuştu
aşkın şarâbı bana gözlerinden sunuldu
yazdım seni,satır satır içime…


VE ÖLÜM

gittin güz çiçeğim / yittin
hayat, ne kadar acımasızmış meğer !
sonsuz mutluluğumun bedeli
ağır mı olmalıydı bu kadar ?

bıraktığın ölüm sarhoşluğunda kalsam / uyanmasam
büyüyen yalnızlıklar içinde kalmaya gücüm yok
yaşam, kanıyor ellerimde durmadan
bir çıkmaz sokak geliyor önüme hep

kader çizgimdeki cümbüşlü yolda şimdi
ne bir ışık / ne renk / ne de âhenk var !

ay’ın şavkıması kadar güzel gözlerinde
renklerin hepsini sende gördüğüm
hepsi soldular senle, gözlerimin önünde
yaşamak ve sevmek senle güzeldi güzçiçeğim
artık çok zor her ikisi de !

biz, deli divâne âşık iken
yıldızlardan uzak bildiğimiz ayrılık geldi
boylu boyunca susmuşluğa
ak yataklara uzattılar seni
anne gibi /saçlarımı okşayan elinin kımıldamayan şefkati !

ahh ! güzçiçeğim
acı bir masal oldun ömrüme
kan damladı beyaz mermere
açılmayacak bir daha dudakların
çocuğum / bahar güneşim diyemeyecek dilin !

kemanın öksüz kaldı arkanda /kitapların tozlu raflarda
korkular nöbet nöbet geliyor durmadan
ilk defa /dönüşsüz gidişler içinde kaldın
öyle sessiz ki gidişin ; bir el sallayamadan !

gelin telleriyle süslemişler seni
her soluk alışta duyuyorum nefesini
ruh gölgelerimizde kucaklaşıyoruz seninle

güz çiçeğim benim
ömrümün vârı, can damarım idin
her yarayı gördüm, her yarayı sardım
bir tek / bir tek gidişinle açtığın
o korkunç, derin yara, hâlâ açık…

sustu sabahın gülüşleri penceremde
öğlen, akşamdan renkler silindi !
kan damladı ellerime, bütün zamanlardan
yollar kapandı, sana gelen yollar !
sarı bir gül goncası, usumda kalan…

ben yitik, kadehlerde mey yitik
her gölge sen / her gölgede sesin
şarkılar hep hicran / kara bulutlar kördüğüm !

güzçiçeğim
güneşim benim, diyen sesin
bir tek sendin O / bana mutluluğu veren
kara topraklara gelin gittin !

hiçbir varlık mutlandırmıyor beni
yalan avunmalarım resimlerinle
ahh ! duygularımı uyuşturabilsem şimdi

gitme kal demem faydasızdı
kim, nasıl hükmedebilmiş ki ecele ?
dünyâ dönüyor yine
tüm küskünlüğüme rağmen
durmuyor hayat/ geçiyor tek düze günler
yerini dolduramıyor hiç bir şey
mektupların, bana senden kalan en değerli şey

güzçiçeğim
ne yapsam teselli değil bana !
son tesellim / sana gelecek oluşum benim...

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



esinleme:kaynak kitaplar
güz çiçeği /bahar güneşi/can kuşum/Şemsi Belli