gecenin ortası
mavi hayâli küçük bir abanoz
kapkara sulara iniyor balıkçı
uykusuzluğa mahmuzluyor gözlerini ayaz

bilge değil yol göstereni
cılız ışığıyla elinde bir denizci feneri

âniden esip gürlüyor rüzgâr
sallanıp duruyor eski püskü tekne
bir cehennem, bir cehennem ki
nasıl anlatmalı
dalgalarla boğuşurken kör sesiyle
ölüme akıyor saatler


bugün tazelenirken zamanda
denizin engin kucağından
karaya bırakılıyor ‘dün’ ölüsü
yüzünde yorgun mavi /mor
balıkçının /hasretle açık kalmış gözleri


dünya ekseninde bazıları hep şen şakrak
kutup yıldızı ellerinde
kotralarında şakıyarak
giderlerken rüzgârla yarışmaya
sultan sefasında rakslarla
gökkuşağını yudumlamaktan
sarhoş dönüşlerinde
görmedikleri
gün yoksulu kıyıdakilerin
yedikat yer altı karanlığı
ve
bir düşün sancısı miras/ kucakladıkları
üzerlerine düşen kanamalı bir yaşam
şelâleden akan hayatlar yanı başlarındayken
su yakıyor susuzluklarını
doğuştan bu yana zerreydiler zaten onlar
gölgelerinde ufalanıyorlar şimdi


Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı, şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir