27
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1811
Okunma

Entarisiz bir geceydi uykusu
Yas tutmuş gözleriyle yol bekleyen
Dolunay gibi dikmişti gözlerini
Işıktan iplerini çözerek karanlığa
Bir bühtan arıyordu şeceresine
Süfli mezar taşlarını saymaksızın
Daha çok yarınları umut olan
Gencecik zamanlardan
Bizzat sevecekti ellerini kullanmadan
Günün hükmüne aldırmaksızın açtı
Evvel ahir sebeplerini yüreğinin
Kehribar rengine doğru çevrilirken
Akşam mayalanmış bir hüzündü yine
İsmini sızlanarak söylendiğinde ölüm
Acıyordu gövdesinde
Siyah beyaz fotoğraflardan sarkarak
Gücü azalan bir hamasilikle
Denizleri sürükleyerek dalgalandırdı
Sesinin en uzağına bıraktığı bir fısıltıyla
Dem vurdu yalnızlığına
Bir daha ölürse kimseye haber etmeyecekti
5.0
100% (15)