görebilmek gözlerini
yelkensiz yelkenli ile kaybolmak
denizlerin karanlık dehlizlerinde
büyük ellerime küçük gelen kalbimle
özveri ile yeniden, yeniden tükenmek
bilinmezlerin ortasında kayıplara karışmak
çıkmaz sokaklarda harcanıp
doğmamışlara anlatmak...

duyabilmek sesini
acımasız poyrazları gözleyip
seni getirmelerini beklemek
serseri çocuklar gibi
adını haykırmak sokakların sessizliğine
düşürüp kendimi
ayak altlarında ezilip
birazcık merhamete hasret yaşamak

unutabilmek seni
imkansızı anlatmak gibi
güneşin sabahı aydınlatmaması
ve ayın gündüze yansıması gibi
tam ortasında ömrün
hafızanı yitirip
sürüklenmek kapı kapı
bilinmeyen kimselerin sevgi dağarcıklarına

sevebilmek seni
sağır insanların kulaklarında
çınlayan bir senfoni gibi
sürekli tekrar edip
bozup ezberleri yeni anlamları
katabilmek sana
bir çiçeğin yaratılışını
anlayıp yaşayabilmek seni...