sus çocuk
bir oyun parkında kaldı
eski günlerin ve hatıraların
salıncak aklın hala sallanmakta
dönde bak etrafında dönen dolaplara

hayat denilen
kesik bir ustura ağzında,
sessiz sedasız yaşamını yitirmek
korkmadan karanlığın ortasında
yitirme duygularını, hisset çocuk

gör çocuk
yalan bir sevdanın peşinden
koşma, yorgun düşersin ansızın
bırakma sendekileri yaban ellere
yıkılsın boş kaldırımlara seni üzmek isteyenler

bırak kendini
bilmediğin bir sokağın ortasında
kaybetme yönünü, yoldaki işaretleri gör
ve kulaklarını aç, seslenir elbet gece
tanımadığın yerlerde kaybolma çocuk

bil çocuk
gerektiğinde konuş, ve susmasınıda bil
kafa tut hayatın bu amansız çarkına
sakın zannetmeki unutturur sana
cebinde taşıdığın bir kibrit ve sigara

korkma bildiklerinden
ve kork göremediğin tek bir şeyden
gönlünü aç ona, ki ferahlatsın kalbini
yağmurları sev, sev ki değsin yanan bedenine
bunları da bir köşede tut ve unutma çocuk

her doğan gün yeni bir umut...