kalmasın bu gecem
ağarmasın gökyüzüm
var ile yokluk arasında kalayım
merhametine muhtacım Ya Rab
susmuş oldu ruhum, esmedi çölün ortasında
bahar, kayboldum buralarda
buldum sandım, bulduğumu
taş oldum, çer çöp oldum
olamadım bir pervane
değmedi ki ateş ellerime

söndü içimde bir ateş
yaktım ellerimi, uçuşan dumanlardan
bir ses değdi gözlerime
kulaklarım ise sağır
dilim lal mı oldu, Ya Rab
buldum sandım, kayıp mı oldum
maddi olmak, bir hücrede veya atom parçasında
yaşamak var iken…
yorgun düştüm bu bedende

bilmem ki durmak için çok mu geç
görmüyorum senden gayrısını,
çok mu geç Ya Rab
varlığında yokum, yok oldum
anne karnı gibi gökyüzüm
kala kaldım
ne ileri ne de geri, kala kaldım

suya değen zahirim
görmedim, duyamadım, kaybettim manamı
çok mu geç Ya Rab
akıp giden bunca zaman, hınca hınç
dolan hatıralarım
duymadım, anlamadım, anlatamadım
tutunmak istedim, düşmek gerekirken
güvenmedim mi Ya Rab,
aklım çıkacak şimdi kalbimden
gözlerime dolan nedir sahi
riyakarlığım mı, yoksa suskunluğum mu

susmadım, susamadım
çok mu geç Ya Rab,
merhametten yoksun kalbime dokunmak
kala kaldım, yürüdüm olmadı, durdum olmadı
koştum yine olmadı, sandım ki dünyaları aştım
sandım ki yollarım hep doğru
bir arpa boyu yol yürümedim, yürümemişim
kala kaldım, düşmeyen bir yaşın içindeyim
boğuluyorum…
çok mu geç Ya Rab…