sessizlik...
çıplak ayaklarım ile yürüyorum
geceyi parçalıyor rüzgar
yağmurların yıkadığı sokaklar
yerlere saçılmış camlar
kanıyor ayaklarım
bir umut uğruna geliyorum sana
beklemek zor, unutmak imkansız
sabahı görmek zor, sessizlik yine aynı
bir ucu gece mavisi, diğer ucu karanlık

müzmin baş ağrılarım tutuyor yine
kozalanmış bütün umutlarım
hepsi bozuluyor soğuğun etkisi ile
gelmeyeceksin belki de
ölüm bile olmayacak
yalnızlığımın girdabında tükeneceğim
korkmak kalabalıklardan yersiz
dökülüyor bulutlar yeryüzüne
kıyamete kadar sürecek bu azab
topraktan çıkacak çürümüş bedenim
çığlıklar ile dirileceğim
yüzyıllık kabrimden...

gece uzun ve soğuk
nöbetler tutuyorum sabaha karşı
bilmiyorsun ki yanıyor içim aslında
dilimi sıkıp büküyor acılarım
sağır çocuklar gibiyim
dilencilerin oturduğu bir mahallenin
ilk binasında
sessiz, sensiz ve usulca
ölümü bekliyorum...