Bin Günahla Bir TövbeIslat ey yağmur ıslat! Islat dilediğince; Akıt üzerimdeki şu dünyanın kirini Makbere varana dek ıslat elverdiğince; Doldur avuçlarımı tövbenin harfleriyle Dindir susuzluğumu; düşmeden eller yana Ruhumun çöllerinde gezdiğim yeter bana… Pişmanlığım devleşti açılınca gözlerim; Gördüm iyi kötüyü, vah ki ben yalnızmışım! Ömrümü heder eden ahraz açıkgözlerim (!) Anladım ki sırtımdan inmeyen kamburummuş Yazık bu ömre yazık, boşa geçti onca yıl Benimle ağlar oldu başa doluşan ak kıl… Alnımın çizgisini öpüyor şimdi dağlar; Yasladıkça başımı yamaçlarına ıssız Hani nerde gençliğim, nerde o altın çağlar? Vefasızlar yanında vefa imiş gördüğüm! Ah benim mecnun başım! Seni nere çalayım? İbret alasın diye hangi kabre dalayım… Yaşayan bir ölüyüm, kimler canlı sanıyor? Hangi rızık peşinde çevremi saran kurtlar! El çekin artık benden yaram içten kanıyor İçimin vaveylâsı sarmışken dört yanımı Dilden düşen bin keşke zamanı döndürür mü? Bin günahla, bir tövbe ateşi söndürür mü? Islat ey yağmur ıslat! Islat bu dudakları Islat ki kalbe doğru süzülen tövbe olsun Arınsın kirden tozdan ruhumun sokakları Yoksa nasıl çıkarım! Yüce’nin karşısına Ben ki aciz bir kulum, yükümse yalnız çile Eline su dökemem bir karıncanın bile… Saadet ÜN 28 Haziran 2009 |
Akıt üzerimdeki şu dünyanın kirini
Makbere varana dek ıslat elverdiğince;
Doldur avuçlarımı tövbenin harfleriyle
Dindir susuzluğumu; düşmeden eller yana
Ruhumun çöllerinde gezdiğim yeter bana…
Pişmanlığım devleşti açılınca gözlerim;
Gördüm iyi kötüyü, vah ki ben yalnızmışım!
Ömrümü heder eden ahraz açıkgözlerim (!)
Anladım ki sırtımdan inmeyen kamburummuş
Yazık bu ömre yazık, boşa geçti onca yıl
Benimle ağlar oldu başa doluşan ak kıl…
Alnımın çizgisini öpüyor şimdi dağlar;
Yasladıkça başımı yamaçlarına ıssız
Hani nerde gençliğim, nerde o altın çağlar?
Vefasızlar yanında vefa imiş gördüğüm!
Ah benim mecnun başım! Seni nere çalayım?
İbret alasın diye hangi kabre dalayım…
Yaşayan bir ölüyüm, kimler canlı sanıyor?
Hangi rızık peşinde çevremi saran kurtlar!
El çekin artık benden yaram içten kanıyor
İçimin vaveylâsı sarmışken dört yanımı
Dilden düşen bin keşke zamanı döndürür mü?
Bin günahla, bir tövbe ateşi söndürür mü?
Islat ey yağmur ıslat! Islat bu dudakları
Islat ki kalbe doğru süzülen tövbe olsun
Arınsın kirden tozdan ruhumun sokakları
Yoksa nasıl çıkarım! Yüce’nin karşısına
Ben ki aciz bir kulum, yükümse yalnız çile
Eline su dökemem bir karıncanın bile…
MÜKEMMEL SÜRÜKLEYİCİ VE DERİN MANA YÜKLÜ ESERİNİZİ DEFALARCA HAZ ALARAK OKUDUM,KALEMİNİZİ VE YÜREĞİNİZİ YÜREKTEM KUTLUYORUM.KALEMİNİZ DAİM OLSUN,SAYGILARIMLA