Aşkın Ölüm Yıldönümü
“Kar kapıdaydı” derdi annem Yoksul bir odanın ortasına İlk düştüğünde sesim Sonra eklerdi: “Aylardan, ocak ayıydı sanırım…” Üşümüş müydüm, bilmem Ne de olsa, zemheri bir geceydi Ki zemheri gecelerin Dini imanı olmaz Kış dendi mi üşümek gelir aklıma Hele de kara kış dendi mi, ayaz bir cümle Geçip oturur yüreğimin ortasına Donmak An meselesidir Bu yüzden sevmiyorum kış aylarını En çok da, ocak ayını Ocak ki, başlangıcıdır varlığımın Ocak ki Ölüm yıldönümüdür aşkın Nur içinde yatsın Aşk demişken Lâl durmanın anlamı yok Haykırmak gerek düştüğüm sessizliği Sessizliğim ki Anavatanıdır alnımdaki çizginin Ama bir kez silmekle de bu çizgiyi Kıyamet kopmaz Uzatın silgiyi bana Uzaktan sevmelerle besledim hep “Aç açın halinden anlar” misali Gözlerini yüreğime dikmiş Uzakların aşk cümlelerini Belki de bu yüzden çok sevdim Tüm üşümelerime rağmen Kuşların müjdeci seslerini Oysa aşk Yek Tanrı korkulu odamın Sabaha çıkmayan hayalleriydi Onun için sevemedim hiç Ocaktan sonra gelen şubatın On dördüncü günlerini Şimdi, dağılalım lütfen Perdelerini kapatmak istiyorum Bu yorgun sahnenin Çünkü sahnenin gerisinde Tarihini sakladığım bir günün Kederi beklemekte... Saadet Ün – 11.01.2015 ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~* ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~*❀*~*❀ Şiirimi günün şiiri olarak görmek çok mutlu etti beni. Çok teşekkür ediyorum şiirimi güne taşıyanlara. Çok teşekkür ediyorum Edebiyat Defteri’ne... Ayrıca da; Gerek favori listesine alarak gerekse yorum yazarak şiirime can katan arkadaşlara da çok teşekkür ediyorum. Sağ olun, var olun... ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~* ❀*~*❀ ❀*~*❀ ❀*~*❀*~*❀
|
....................................... Saygı ve Selamlar..