Ucu kıvrık sayfalar arasında dolaşıp
Sesim olabilecek bir cümle arıyorum
Önce yaramı sarıp sonra yâre ulaşıp
Bacası aşkla tüten bir şale arıyorum


Çöreklendi içime gün yüzünün hasreti
Yitirdikçe günbegün huzuru, saadeti
Arttıkça yüreğimin geceye esareti
Karanlığı yaracak meşale arıyorum


Aldanıp da sırtımı dayarım sandıklarım
Tırnağı taşa değse, yürekten yandıklarım
Gömüldüm çığlığıma, hani inandıklarım!
Artık çekip gitmeye vesile arıyorum


Şimdi ses tellerimi yutmuş bir kuyudayım
Kâh Dicle’nin koynunda kâh Fırat suyundayım
Bilincimi zapt etmiş derin bir uykudayım
Kendime geleceğim bir sille arıyorum


Zaman zalim, zaman dar, yorgunluğumsa beter
Hiç tükenmez sanırdım ömrümü bir vakitler
Yıkılırken içimde koca koca şehirler
Ruhumu koruyacak bir kale arıyorum


Oysa fark etmemiştim yıkılmayana kadar
Aşk denen o iksirin kıldığını bahtiyar
O iksir ki içime sızarken azar azar
Hep üstümde duracak bir hale arıyorum


Ve şimdi bir sevgiye “çok aç kaldım!” diyorum
Hayatın ortasında ”kıraç kaldım!” diyorum
En çok da ömre yanıp “ah geç kaldım!” diyorum
Yaşama tutunacak bir hamle arıyorum





Saadet Ün – 09.03.2014