6
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1457
Okunma

“Evvel ahir bir zamandı
Güzelliğin her katresinden el verip hayata
Cilveli neşeleriyle ürerken aşk”
/
Nüktedan bir çarşıdan geçip boylu boyunca endamını
Urgansız bağladığı yüreğinden inip her seferinde
Ruhsat isteğine olur bahşedileceğinden emin kavlinin
Sahici kelimelerden bir dinleti umuduyla
Efelenerek güzelliğini, gölgesinin üzerinde
Nevrini okurdu geçmişin önünden yürüyerek hayatın
/
Şuh her kadınken hayatı başlatan kudreti
İlk kez giyinik görmüştü adam
Bir iyilik mesabesince sürtünerek göğün bulutlarına
Ve bir sevmeyi hırslanarak
Biz limitsiz konuşmalardan geldik bu menzile
İffetimiz yoktur bu yüzden kar-anlığa
Haki gülüşlerden umarız bir çok sebebi
Daha çok sevmeye
Derken uyanmıştı annesinin rahminde
Bak ey Tanrım susmuş bir denizden
Daha çok uyumadım nefsimi
Ve hiç yere gülmedim hiçbir zaman
Beni en iyi sen bilirsin
Benden de iyi
Sana değilim diyorum o malum günahın mücbiri
Sen razısındır diye sevdim ben
Sevilmesi gereken her şeyi
Her şeyi tehir ederek muradından
Bin kez daha tövbe ettiğinde kalbini
Geceyi binlerce kez bıçaklayıp deşerek içini
Böyle söylenmemiş miydi Sıddıyk olan da
Farkı
O zaman güneş ufkun çeperinden gelirdi göze
Şimdi biz saksıda büyütüyoruz onu
5.0
100% (4)