acı poyrazlara aldırmıyoruz
üşüten sadece ıssızlığımız

ve iliklerimize işleyen
çoklar içinde
azlığımız

kavruk
mevsimsiz
kuraklığımız ki
savruk kurşuni bulutlarımız

bereketsiz değildik oysa
bire bin verirdi başaklarımız

yedi veren gülleriydi yüreklerimiz
bir öksüz gibi mahzundu sevdâlarımız

bu yüzdendi hep
çölleri hasetinden çatlatan
deli ateşler yakardı şubatlarımız
ve temmuzlarda buzlanırdı nedense hep
avuçlarımız

deliydik topyekûn
gözü kara asilerdik
ve
Allahına kadardı
toz duman tutkularımız

kanadığımız
yandığımız
çıldırdığımız

ekmeksiz
susuz
katıksız kalırdık lâkin
değildik umarsız

kendi içimize bükülürdü boynumuz
görünmezdi gözyaşımız

sevinemezdi bu yüzden düşman
gülemezdi vefâsız

küllenecek diye bekleyenler yanıldı hep
biz böyle için için haşre kadar
köz misâli yanarız


razıyız Mevlâdan gelene
biz gönül kapısının kullarıyız

yine de
arada bir nedense
nefs yanımıza dokunuyor inceden inceden
yalnızlığımız

acı poyrazlara aldırmıyoruz
üşüten sadece ıssızlığımız...


ceyda görk...
8 kasım 2008
23.44 TAKSİM PARK elmadağ/ist