döne döne savruluyor
yana yana öğreniyorum


sınanıyorum çileyle
sabırla eğiliyorum

toz duman
taş toprak dağılıp
ufalanıyor zirvelerim

çok şükür Rabbim

...


kirpiklerim sımsıkı örtülü
dudaklarım ısrarcı isyanlara kırk kilit
efsûnlu bir musıkînin peşi sıra
bir kaynağa sürüklüyor beni şaşkın ayaklarım

işte orada kalıyor
arınıyor
cümle şikâyetlerden yüreğim

çok şükür Rabbim

...

sırmaları sökülüyor
yaldızları kazınıyor
süs denilen ne varsa dünyaya dair

bir bir soyunuyorum gaflet urbalarımdan
gönül utanmıyor
ruh çırılçıplak ve mâsum
gülümsüyor
elimden kurtuluyor
derin bir oh...çekiyor nefs’im

uzaktan bakıyorum çaresiz bedenime
avuçlarımda duruyor bin parça sırça misali
elimle zulm’ettiğim benliğim

kirpiklerimin mor gölgeli göllerinde
titreşerek bekliyor
ve çöküyor usul usul
ömrümün günah tortuları

duru bir damla su kalıyor benden geriye
görmekteyim


çok şükür Rabbim
çok şükür

sana dönmekteyim...

ceyda görk
24 nisan 2008