Bütün yıldızlar uykuda şimdi
İzinli asker bekliyor yalnız geceyi
Ve özlemi dinmeyen karısı
Dokuma tezgâhına, anahtar takımına
Dolaşık makaralara anlatıyorum seni
Bana ne çok benziyor acıların

Bir şey kalmadı günün ışımasına
Bazı evlerden erkenci işçilerin yorgunluğu
Tezgâhın birinden top çıktı
Çay demledim uykumu dağıtmak için
Vardiyaları düşündüm: yüzünün solgunluğu
Sonra anasız çocukların ağıdı
Vapurların parkların kanepe önlerinde
Ayakkabı boyattığım
Fırça sallayan ufacık elleri
Yorgun birer Kapalıçarşı

Seni düşünmek umutsuz kaçamaklığım
Sevginin buğusu süslüyor bardağımı
Geçmişi anımsadıkça yaşadığım her ânı
Kırık yaşantımda ne varsa bağışladığın
Nasıl anlatsam soluğun düşlerimde
Aklımdan çıkmıyor hiç incecik dudakların
Kanat çırpıyor hâlâ yüreğimdeki serçe