Bu şiirdeki yalnızlığa ne denir ki susulur düşünülür ve hissedilir.Ceyda Hanımefendi bildiğim okuduğum sevdiğim has şairlerdendir.Başka da birşey demem ben.
saygılarımla

şiirde yorumda harikaydı. yüreğinize sağlık

İçimden aman vazgeçmeyin demek geliyor ama...
Ona da yürek dayanmıyor.
Siz hep yazın
yazın ki beslenelim şiirle...
Çok sevgimle...

Şiirinizde ki güzellik yüreğinizin yansımasıydı sanki. Dilerim gönül ışığınız hiç sönmesin. Bilal Esen

şehrin üstüne
bir sis gibi örtülüyor ağır yalnızlıklar

isli lambaların
cılız ışıkları serpiliyor
umutsuz sevdaların üstüne
yorgun adımlarım sürükleniyor

nemli bir lodos okşuyor
teneke saksılarda büyüyen
ebruli karanfilleri

çıkmaz sokaklarda
köhne kapılardan içeri süzülüyor
sonra
ıslak malta taşlarının serinliğine karışıyor
âşina gölgeler gibi ayrılıklar

uzak bir semtin
tenha sabahçı kahvesinde
dünden kalan katran karası bir çay gibi
hasret kaynıyor

ve ben
sönmüş köpükleriyle
aksak ayaklı tahta masada unutulmuş
içilmemiş bir acı kahve gibiyim

yüreğime
telveli kopkoyu acılar çöküyor


Yine duygularımı, yine hüzünlerimi oynattın...Bir ayrılığın manyakça sızısını yaşadım yine...Dizelerin pelesenk olmuş bir aşkın dilidir dilime...Vah benim yalnızlığıma, vah benim sevda karası yandığım zamana...Yalnızım şiir, yalnızlığı sende süresim geliyor...

Harika bir şiirdi ablam,yine ve her zaman harikaydı...Dilinde gün görmemiş sözcüklerin endamlı bakışı ve üstümüze silkelenen başka bir şey var...

Her zaman ki gibi duyguluydu büyük şiirin...Ve hep böyle olacak, biliyorum.

SAYGI VE SEVGİLERİMLE...

güzel bir şiir okudum kaleminizden tebrikler değerli şaire can sızıları ustaca dokunmuş şiirde
selamlarımla

Dinledikçe dinleniyor demlendikçe demleniyor insan bu eserle .Saygımla...

Girişte vurdu şiir zaten.
Hüzün dokudum bende okuya okuya her satırda.
Vazgeçme abla. Vazgeçme. Büyüt o karanfilleri, izin verme solmalarına. Ve karamsar olma bu kadar.Rabbim yangınlarında çaresini verir elbet. Can dayanır yürek ayağa kalkar o zaman.

Aldım bu şiiri.


Selam,sevgi ve dualarımla.

belki de sizin dahi en çok sevdiğiniz şiirdir..
tebriğimdir
bunun tadı bir başka olmuş.

bu yanışa
ne el ne yürek dayanmıyor can
can dayanmıyor...

acıları yüreğinde demleyen kadın aktın yine içime,sevgiler her zaman...

O can nelere katlanmayı öğrendi,
neleri daha öğrenecek!

Duygulu, duyguları yaşatan, ifade dili ile öne çıkan bir serbestti.

Teşekkürler kaleme

KUTLARIM HİSSETTİEN USTA KALEMİ................


______GÜZEL MISRALARINIZIN ARASINA YASEMİN ÇİÇEKLERİ BIRAKTIM EN BEYAZINDAN AK DUVAKLI UMUTLAR,
DÜŞLER VE KİRLETİLMEMİŞ SEVDALAR GIBI
BİR DAHA Kİ GELİŞİME CİCİ BAKIN ONLARA SOLMASINLAR
SEVGİLER YASEMİN _______

Yüreğine sağlık değerli kardeşim

Yine harika bir duygu seliydi okuduğumuz

Yüreğinden sevgi,dudağından tebessüm eksik olmasın

Selam,saygı,dua ve muhabbetle

senin gülen gözlerini izliyorum bacım..eşin nasıl oldu?.

ve ben
sönmüş köpükleriyle
aksak ayaklı tahta masada unutulmuş
içilmemiş bir acı kahve gibiyim

Bir betimleme ancak bu kadar güzel olabilirdi!
İnsan hüzne âşıktır gerçekten ve içinden çıkılmayan bir körebe oyunu gibi ne yakalarsın ne yakalanırsın...
Bilmem bu oyuna benzettim bir an şiir dizelerini annem...
Yine kalemin değerince, imgenin anlatımıyla derin dizeler.
Sevgimle gecesaçlım.
Şiirle...

ve ben
sönmüş köpükleriyle
aksak ayaklı tahta masada unutulmuş
içilmemiş bir acı kahve gibiyim

....

.. ve
esmer tenli betimlemeler/imgeler kuşatır kimliği ...
tüm açık tonlar dudak kıpırtılarında salınırlar uzaklara ;;
..sanki
soyut dağlarda yankılanan tümceler ;;
onlu akislerde geri döneceklermiş gibi .

nedendir bilinmez ...


kutlarım

saygımla .

hep bu vazgeçemeyişlerin gölgesinde değil miyiz şiir kadın...

yatırıp gideni aklımızın zulasına....sevda diye inlerken çıkacak canımız...

ahhhh o kazanlar...içine bizi atsalar yine de aşk aşk diye fokurdarız...

sevgimle şiir kadın.................................şiir tadında.....

öptüm yüreğinden...

ki her yangında bir düş yitiyor sonsuzluğa

ya sen?
düşlerden gerçeğe düşmedin mi daha

Sevgimle şair can
her daim

şehrin üstüne
bir sis gibi örtülüyor ağır yalnızlıklar

isli lambaların
cılız ışıkları serpiliyor
umutsuz sevdaların üstüne
yorgun adımlarım sürükleniyor

nemli bir lodos okşuyor
teneke saksılarda büyüyen
ebruli karanfilleri

çıkmaz sokaklarda
köhne kapılardan içeri süzülüyor
sonra
ıslak malta taşlarının serinliğine karışıyor
âşina gölgeler gibi ayrılıklar

uzak bir semtin
tenha sabahçı kahvesinde
dünden kalan katran karası bir çay gibi
hasret kaynıyor

ve ben
sönmüş köpükleriyle
aksak ayaklı tahta masada unutulmuş
içilmemiş bir acı kahve gibiyim

yüreğime
telveli kopkoyu acılar çöküyor

gece bastırıyor iyiden iyiye
ıslanmış
üşümüş bir kedi gibi
sokuluyor göğsüme sesin

içimden ağlamak geliyor
içimden kendimi yerlerde sürümek geçiyor

içimden
ökselenmiş yüreğimi
örselenmiş sevdama zincirleyip
bir forsa gibi küreğe mahkum etmek geliyor...

ah...içimden
her şey geliyor da
bir tek
unutmak ihtimali gelmiyor
vaz geçmek gelmiyor can

vaz geçmek gelmiyor

ve hatta
unutmaktan ödüm kopuyor

halâ
sen ben
ve bizden kalanlar
kara kulplu cadı kazanlarımda
yüreğimin ateşiyle kaynıyor

bu yanışa
ne el ne yürek dayanmıyor can
can dayanmıyor...

Cadı kazanı? İçeriği dizelerde. Ancak bu kadar anlatılabilir, alkışlıyorum hocamı. Sevgilerimle...