az önce
bir avuç sevdâ serpeledim ay ışığına
bir avuç kül gibi uçuştu
karıştı İstanbul’un dam uçuran poyrazına
ve yığılıp kaldım karanlığıma

ıslık değil
çığlık çığlık

çizik değil
tırmık tırmık
vedâsı kulaklarımda

çarpa çarpa
bacalara camlara

döne döne
uzaklaşıp gitti

ayaz doldu
yangın yeri yürek boşluğuma

savruldu yer gök hışımla
bir yağmur başladı
bardaktan boşanırcasına

sırılsıklam
ıslak bir güvercin gibi titreyerek
uykusuz
yılgın ve perişan
sığındım sabrımın saçak altına

delirdi rüzgâr
çıldırdı hasret
dayanmalıyım
tutunmalıyım
kırık mısraların vurgun yemiş dallarına

bu güz
her güzden uzun olacak

Eylül büsbütün
Ekim baştan başa
Kasım tepeden tırnağa
saracak
sarsacak
saklayacak sana dair ne varsa

ve bu kış
yaşanacak
yaşamam gereken ne varsa
nefes nefese
soluk soluğa
izim kalmamalı bahara

ertelenmesin acım
çekmeliyim kefaretimi

yaza kadar
kalmasın hiç bir şey benden yana

ıskaladı hayat ikimizi
ve gerekenden uzun sürecek unutması da

denecek bir şey yok/tu zaten
uzun şiirlere kısa geldi biçtiğin sevda


CEYDA GÖRK
28 Eylül 2008