Kubbelerim topluyor, huzurun cevherini
Âlemin ortasına, yığılsa da hüzzamlar
Yüreğim biriktirdi, aşkın mücevherini
Âyetlerin özünü, kardı buğulu camlar

Deniz, dağ, taş, ovalar; canlanıp cuşa geldi
Gökyüzünde aniden, yıldızlarım yükseldi
Hislerim nura değdi, karanlıkları deldi
Benim ateş halimi, çizemedi ressamlar

Neylerim figan etti, aşkımın sofrasında
Segâhım rahmet tüttü, çilemin haftasında
Siyahlarım kayboldu, gözümün damlasında
Yangının ortasında, aşkla gezdi makamlar

Ufukların ardında, kızıl gonca açarken
Yeşilin bin bir tonu, güne ıtır saçarken
Eyvahlarım eriyip, günahlarım kaçarken
Kararınca zamanım, beyazlandı akşamlar

Şikâyetler etmedi, içimin rüzgârları
Gönlüme kuşanmıştı, közlerin baharları
Arzuyla süslenmişti, sevgimin çınarları
Selam verdi ruhuma, göklerdeki ilhamlar

Öfke ağını yırttı, hemen gitti endişe
Mayıs’ın sükûtuyla, canlanmıştı her köşe
Yelkovanlar gülünce, şaha kalktı kor neşe
Çiçek yaktı özüme, yaktı bana bayramlar