Hayatımın akışı, çalkalanan denizdi
İçimdeki düşleri, gülsüz ve çiçeksizdi

Hani nerede şimdi tılsımlanan rüyalar
Yüreğimde yanıyor, yıldızlanan hülyalar

İçimde çiziyorken, sarışın buğdayları
Geçirmiştim hasadı, tutamadım ayları

Işıklanan fikirler, oluşurken loşlukta
Bekleşen hülyalarım, heyhat yine boşlukta

Şimdi artık bülbülüm, bende yankılansa da
Çınlamıyor içimde, beni ayıltan sedâ

Ateşim çemberlendi, gülün içinde bile
Dillerim ses vermiyor, tülün içinde bile

Rüyalarımdaydı hep, çığlıklaşan kuşlarım
Hülyalarımda bile, ümitsizdi uçuşlarım

Eriyen parmağımda, aciz bir mum yanıyor
Kıpırdayan mum bile, beni aşksız sanıyor

Öyle alevim ki ben, bana derya yetmedi
İçimdeki yangınım, ömrüm boyu yetmedi

Çare olamadı hiç, soğuk rüzgârlar bile
Bulamadım bir çözüm, aşkımdan düştüm dile

Bekliyordum köşemde, soğuk, sessiz ve yorgun
Yıpranan denizimde, hülyalarımdı durgun

Aldanamam ben artık, mercanlı gülüşlere
Sefayla gidiyorum, dikenleşen düşlere

Yosunlu denizlerim, yoğunlaştırdı vehmi
Bilinen hakikate, gidiyordu bu gemi

Gidiyorken bu gemi, hakikat bahçesine
Rabbim, ben düşmeyeyim çığlığın ökçesine

Giderse benim gemim, ufuktaki ülkeye
Ulaşayım o zaman, hülyamdaki zirveye

Pervâneyim söylerim, dönmeden bahçe olmaz
Bir asır yaşasan da, aşktan hayat hiç solmaz.